Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
(dts) 1 listopada 1913 |
Wodowanie |
(dts) 22 kwietnia 1915 |
Zamówiony dla ![]() | |
Nazwa |
SM „U-7” |
![]() | |
Nazwa |
SM „U-66” |
Wejście do służby |
(dts) 23 lipca 1915 |
Los okrętu |
nieznany, ostatni kontakt 3 września 1917, prawdopodobnie zatopiony na minie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
69 m |
Szerokość |
6,30 m |
Zanurzenie |
3,81 m |
Zanurzenie testowe |
50 m |
Napęd | |
dwa 6-cylindrowe, 4-suwowe silniki o zapłonie samoczynnym Germania o łącznej mocy 2.300 bhp (1.700 kW) dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 1.260 shp (940 kW). | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
na powierzchni: 7.880 mil morskich (14.590 km) @ 7 węzłów (13 km/h) |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torped (cztery na dziobie, jedna na rufie), 12 torped działo pokładowe 88 mm KL/30 | |
Załoga |
36 |
SM U-66 – okręt wiodący typu U-66 okrętów podwodnych używanych przez marynarkę wojenną Cesarstwa Niemieckiego Kaiserliche Marine w czasie I wojny światowej.
Okręt podwodny został zamówiony w niemieckim przedsiębiorstwie stoczniowym Friedrich Krupp Germaniawerft z siedzibą w Kilonii jako pierwsza jednostka typu U-7 dla floty Austro-Węgier Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine. Po wybuchu I wojny światowej w październiku 1914 roku dowództwo floty Austro-Węgier doszło do wniosku, że niemożliwym jest dostarczenie okrętu do portu na Morzu Adriatyckim przez Cieśninę Gibraltarską. W konsekwencji cały typ został sprzedany w listopadzie 1914 roku niemieckiej Kaiserliche Marine. Ze względu na to, że pod niemiecką banderą pływał już okręt SM „U-7” zmieniono numerację całego typu nowych łodzi podwodnych na U-66 i, analogicznie, SM „U-7” na SM „U-66”.